Jak to możliwe, że kochasz kobietę i jesteś dla niej gotĂłw na wszystko, a piętnaście lat pĂłźniej zostaje z tego tylko fizyczny wstręt, nienawiść i gĂłra wzajemnych pretensji? Na to pytanie jest odpowiedź, ale jej udzielenie wymaga właśnie piętnastu lat. Komu innemu może by zajęło mniej, ale ja nigdy nie umiałem nawet przed samym sobą postawić sprawy jasno. Jeśli sytuacja robi się napięta, to lepiej rozładować ją żartem, komplementem, zmienić temat. Nie myślmy na razie o problemach, byle nie dziś. Jutro. Kiedyś. Może coś się samo z siebie naprawi. Przez wszystkie te lata nie podjąłem żadnej decyzji. Wszystkie podjęły się same, ja tylko dostosowywałem się do sytuacji i pĂłki to było możliwe, robiłem, co mogłem, żeby się nie wydało. A było możliwe bardzo długo.

Wielka klęska może być początkiem wielkiego sukcesu. Wielki sukces może poprowadzić wprost do wielkiej klęski.

Rafał A. Ziemkiewicz otwiera nowy rozdział swojej twĂłrczości, do ktĂłrego dojrzewał w trakcie ostatniej dekady. To już nie jest zwyczajna publicystyka, to rzetelna analiza tego, w jaki sposĂłb na przestrzeni dziejĂłw Polacy walczyli o zniewolenie.

Świetnie zaobserwowane i znajdujące potwierdzenie w dokumentach źrĂłdłowych analogie i procesy nieuchronnie prowadzące do niepotrzebnego rozlewu polskiej krwi na frontach całego świata.

Siedemdziesiąt lat od zakończenia II Wojny Światowej można już bez kompleksĂłw obalać mity i bajki, ktĂłrymi karmiono nas z pokolenia na pokolenie.

Wychowany w wierze, że ZachĂłd to ostoja wolności i demokracji, w najbardziej pijanym widzie nie wyobraziłbym sobie, że ledwie trzydzieści lat po tym, jak komunistyczna zaraza haniebnie wygasła w swym kacapskim mateczniku, opanuje ona umysły Zachodu - "wolnego świata", jak nazywało się go za moich czasĂłw.

Nie sztuka czuć, że świat się psuje czy wariuje, nie sztuka zauważyć, że nadchodzi koniec świata, sztuka ten koniec świata przeżyć, zrozumieć i w świecie kolejnym znaleźć to, co będzie dobre, co da się wykorzystać i co trzeba rozwijać. W zalewie informacji o rewolucyjnych zmianach, pandemicznych restrykcjach, politycznych przewrotach, ulicznych zamieszkach, obalaniu pomnikĂłw i stawianiu nowych, potępianiu tego, co do niedawna było święte i uznawaniu za świętości tego, co do niedawna otaczano pogardą albo lekceważeniem - ustalić, co jest skutkiem, a co przyczyną.

Rewolucji, udanych i nie, mieliśmy w dziejach jeszcze więcej, niż końcĂłw świata. Wydaje się więc, że z takim materiałem porĂłwnawczym intelektualiści powinni tę dzisiejszą rozebrać na czynniki pierwsze i objaśnić bez żadnego problemu, błyskawicznie. A jednak jakoś nie potrafią.

Moim zdaniem dlatego, że tym razem mamy do czynienia z rewolucją, mimo wszelkich pozorĂłw, zupełnie inną, bezprecedensową.
Strollowaną.